شفاعت به چه چیز تعلق می گیرد؟
شفاعت دو قسم است، یکی تکوینی، که عبارت است از تأثیر هر سبب تکوینی در عالم اسباب.
و دیگری تشریعی، که مربوط به ثواب و عقاب است.
از قسم دوم بعضی در تمامی گناهان از شرک گرفته تا پائین تر از آن اثر می
گذارد، مانند شفاعت و وساطت توبه و ایمان توبه و ایمان در دنیا و قبل از
قیامت.
و بعضی دیگر در عذاب بعضی از گناهان اثر دارد، مانند عمل صالح
که واسطه می شود در محو شدن گناهان، و اما آن شفاعتی که مورد نزاع و اختلاف
است، مانند شفاعت انبیا و غیر ایشان در روز قیامت، برای برداشتن عذاب از
کسی که در حساب قیامت، مستحق عذاب گردیده است. این شفاعت مربوط به اهل
گناهان کبیره، از اشخاصی که متدین به دین حق هستند، و خدا هم دین آنان را
پسندیده است، می شود
شفاعت چه وقت فائده می بخشد؟
منظور ما از این شفاعت،
باز همان شفاعت مورد نزاع است شفاعتی که عذاب روز قیامت را از گنه کاران بر
می دارد، اما پاسخ از این سؤال، این است که آیه شریفه:
کل نفس بما کسبت رهینة، الا أصحاب ألیمین فی جنات یتساءلون، عن المجرمین، ما سلککم فی سقر،
دلالت دارد بر اینکه شفاعت به چه کسانی می رسد، و چه کسانی از آن محرومند،
چیزیکه هست و بیش از این هم دلالت ندارد، اینکه شفاعت تنها در فک رهن،
آزادی از دوزخ، و یا خلود در دوزخ مؤثر است، و اما در ناراحتی های قبل از
حساب، از هول و فزع قیامت، و ناگواریهای آن، هیچ دلالتی بر اینکه شفاعت در
آنها هم مؤثر باشد نیست، بلکه می توان گفت که آیه دلالت دارد بر اینکه
شفاعت تنها در عذاب دوزخ مؤثر است، و در ناگواریهای قبل از آن مؤثر
نیست.