نکته هایی در باره آیه :"بسم الله الرحمن الرحیم"
- "بِسم"بِ+اسم ،کارم را با نام خدا آغاز می کنم نه به نام چیز دیگری و نه به فرمان دل یا کسِ دیگری
- اسم دارای دو ریشه ،از سُمُوّ به معنای برتری و عُلُو و یا از ریشه وَسَمَ به معنای علامت و نشانه
- الله: اسم خاص (علم)از اِلاه بر وزن فِعال مصدری است به معنای مفعول یعنی "مالوه"به معنای معبود
و یا از اَلَهَ به معنای واله و حیرت.
- الرحمن: بر وزن فَعلان ساختار مبالغه دارد به معنای مهر و رحمت بسیار
- الرحیم:بر وزن فعیل ساختار صفت مُشبِهه دارد و بیانگر دوام و ثبوت دارد به معنای مهر و رحمت همیشگی
و ثابت
- بسم الله :
1- یا سخن خداوند برای آموزش مردم است که چگونه کارهای خود راآغاز کنند.
2- یا خداوند خود گوینده بسم الله باشد بدین معنا که قرآن مظهر اسم"الله"است.
- قرآن کتابی آغاز شده با نام الله همراه با اعلام مهرورزی و رحمت بر بندگان به صورت عام
(قرآن کتاب مهر و رحمت)
- لزوم شروع کارها با نام خدا و گفتن بسم الله(قرآن کتاب هدایت است و هادی به رهروان القا می کند
که کارهای تان را به اسم "الله"آغاز کنید. -آغازتوحیدی امور-)
- خداوند دارای رحمتی گسترده ومداوم (رحمن،رحیم)
- موجودات هستی بهره مند از رحمت بی کران خداوند-رحمن-
- مهربان بودن خداوند به بندگان خود به طور عموم و بی قید و شرط –رحمن-
- دلیل پشت سر هم آمدن رحمان و رحیم با این که هر دو حکایت از رحمت دارند چیست؟
رحمانیت در ارتباط با همه مخلوقات ،لیکن توصیف رحیمیت که از آن به مهر ویژه یاد می شود تنها در باره انسان
و دیگر موجودات مکلف است.(دیدگاههای دیگری نیز وجود دارد)
- چون خداوند رحمان و رحیم است کارها را با یاد و نام او آغاز کنید
- انجام امور با نام "الله"مایه جلب و ریزش رحمت خداوند و به کمال رسیدن امور است.
- قرآن جلوه ای از مهر عمومی و محبت ویژه خداوند(قرآن-هدایت- رحمت)
- زیر ساخت بنیان هستی رحمت است